وبسایت شخصی عبدالکریم فضیلت پور

محرم سال 63 تعدادی از رزمندگان لشکر 10 سیدالشهدا به همراه یک روحانی برای تهیه وسائل مورد نیاز جهت برگزاری مراسم روضه حضرت اباعبدالله (ع) در اردوگاه، به دزفول مراجعه کرده بودند. در شهر هنگام تهیه اقلام مورد نیاز گوییا به خاطر اینکه ماشینشان را بد پارک کرده بودند از طرف نیروهای شهربانی که هنوز کادر زمان شاه بودند، مورد توهین قرار می گیرند که مشاجره ای رخ می دهد و رزمندگان توسط نیروهای بداخلاق شهربانی بازداشت شده و به پاسگاه منتقل می شوند.
اما انچه که در پاسگاه اتفاق افتاد یک تذکر معمولی نبود. متاسفانه کادر شهربانی پس از فحاشی های زشت سر رزمنده ها از جمله آن روحانی را می تراشند و برای آنها پرونده سازی می کنند. وقتی رزمندگان در بند این رفتار سخیف پرسنل شهربانی را می بینند، بلند فریاد الله اکبر سر می دهند که باز با پرونده سازی مجدد روبه رو می شوند. بر این اساس که رزمندگان دربند و تعدادی که در بیرون پاسگاه میدان شیخ مرتضی انصاری برای پیگیری آزادی دوستان خود مراجعه کرده اند قصد تصرف پاسگاه را داشته اند و رمز آنها هم الله اکبر بوده است. خبر به گوش فرماندهان و رزمندگان لشکر 7 ولی عصر (عج) رسید. تعدادی از فرماندهان از جمله آقای رئوفی، حاج مهدی کیانی، شهید بادروج، شهید سیدجمشید صفویان، حسین فضیلت پور و عبدالکریم فضیلت پور،  علی صولتی و جمعی حدود 20 نفر طی جلسه ای در مسجد امام حسن عسکری (ع) اعتراض خود را به وضع پیش آمده از برخورد ناشایست شهربانی و دادستانی با میهمانان رزمنده شهر دزفول، اعلام می دارند و تصمیم می گیرند با مراجعه به بیت امام جمعه دزفول، حضرت آیت الله قاضی (ره) اعتراض رسمی خود را پیگیری نمایند. وقتی مرحوم آیت الله قاضی (ره) از قضیه باخبر شد به مسئول مراجعات خود گفت رئیس کل شهربانی کشور را بگیر و گوشی را به من بده. تماس فوری برقرار می شود آیت الله قاضی فقط به رئیس شهربانی کشور چند جمله می گوید ابتدا اینکه شهربانی با میهمانان رزمنده شهر برخورد بد کرده اند و در حالی که مردم دزفول به مهمان نوازی شهره اند چرا چنین رفتاری شهربانی سر زده است؟ بعد می گوید رزمندگان در بند باید فورا آزاد شوند؛ آخرین جمله حضرت آیت الله این بود که رزمندگان و فرماندهان پاسدار بسیجی را نصیحت کرده ام که کاری نکنند ولی من تا اینجا و این حد می توانم نصیحت کنم اگر رزمندگان تهرانی آزاد نشوند هر اتفاقی افتاد به من مربوط نیست و خداحافظی می کند.
من که در آن جمع حاضر بودم از این شجاعت و جسارت  آیت الله قاضی به خود بالیدم.
ابتدا پیشنهاد شد تا لحظه آزادی بچه های رزمنده به عنوان اعتراض در بیت آیت الله قاضی تحصن کنیم ولی با مشورت فرمانده هان لشکر 7 ولیعصر به تصمیم دیگری رسیدیم
خلاصه اینکه فردای آن روز با برنامه ریزی و پیگیری راهپیمایی اعتراض آمیز از سبزقبا به سمت مصلی نماز جمعه، جمعیتی قریب به 2 الی 3 هزار نفر شکل گرفت که پس از سخنرانی مهیج و منطقی شهید سیدجمشید صفویان، مردم با شعار برعلیه اقدام ناپسند دادستان و شهربانی اعتراض و خشم خود را اعلام کردند.
این اعتراض باعث شد که دو روز بعد (روز عاشورا) هیئت های عزاداری پس از  خواندن اطلاعیه و بیانیه های اعتراض آمیز، خشم و انزجار خود را از اقدام شهربانی اعلام کردند.
بلافاصله پس از این اعتراض ها نیروهای رزمنده لشکر 10 سیدالشهدا آزاد شدند و رئیس شهربانی، دادستان، رئیس ژاندارمری و ماموران خاطی از سمت های خود عزل و به شهرهای دیگری منتقل شدند.