یکی از روش های از دور خارج کردن رقبای انتخاباتی در انتخابات تخریب است. تخریب یعنی بزرگ جلوه دادن ضعف های طرف مقابل و نادیده گرفتن نقاط قوت نامزد انتخاباتی است. این نوع رقابت ناجوانمردانه بعید می رسد که سابقه طولانی در کشور ایران داشته باشد. چراکه سیستم مدیریت جامعه ایران بر مبنای ریش سفیدی و کدخدا منشی بوده است. در ایام قدیم در ایران اسلامی همه اهل شهر یا روستا به سمت باتجربه ترها گرایش داشته اند. این نوع مدیریت مبتنی بر خرد جمعی و اعتماد به تجربه قدیمی تر هاست.
لکن امروزه در دزفول باتجربه ترها انگ بازنشستگان را می خورند تا کوله بارهای تجربه از صحنه مدیریت دزفول کنار گذاشته شوند. البته به نظر می رسد برخی از دوستان به طور ناخواسته وارد این بازی ناپسند می شوند. خوب باید توجه کرد که چه کسانی دست به تخریب می زنند؟ آیا این اشخاص خود برای آینده دزفول برنامه عملی مدونی دارند؟
